کرونا تیر خلاص را به تئاتر زد

بابک بینش بازیگر تئاتر درباره نمایش «هجوم»، به خبرنگار  حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: نمایش هجوم، یک نمایش بی زمان و مکان است که قصه آن در این دوران بیشتر قابل لمس است؛ اتفاقاتی که در این نمایش می‌افتد آیینه‌ تمام نمای زندگی ماست.

او افزود: به قول علی صفری کارگردان «هجوم»، این نمایش داستان تنهایی انسان مدرن است. زمانی که همه آرزوی جاودانگی دارند این نمایش، شهری را توصیف می‌کند که در آن به مدت یک هفته این آرزو تحقق پیدا می‌کند. اما ناگهان به پوچی انسان پی برده می‌شود و تحمل این موضوع برای انسان دشوار است.

بینش ادامه داد: چند وقت بود که برای نمایش «هجوم» تمرین می‌کردم؛ تست گریم‌ها انجام شد و کاملاً آماده اجرا بودیم که تعطیلات کرونایی پیش آمد و کار متوقف شد. هر قدر پروسه تعطیلی طولانی‌تر شود، هزینه‌ها هم به مراتب بیشتر خواهد شد. از تمدید گریم‌ها و هزینه‌ دکور گرفته تا رفت و آمد‌ها که گا‌ه به چشم نمی‌آیند.

وی درباره ضرر کرونا به تئاتر گفت: قرار بود مرداد ماه اجرا را به نمایش بگذاریم که متأسفانه لطمه زیادی به دلیل شیوع ویروس کرونا و تعطیلات اخیر به گروهمان وارد شد. اگر این تعطیلات ادامه پیدا کند ممکن است نتوانیم اجرای خوبی که تماشاگر را به وجد می‌آورد؛ به نمایش بگذاریم و این آسیب فقط مالی نیست بلکه از لحاظ روحی هنرمندان را دلسرد می‌کند.

او ادامه داد: درآمد هنرمندان تئاتر در سال به ۲ یا ۳ میلیون می‌رسد که این مقدار درآمد فاجعه است و تهیه کنندگان رغبتی برای سرمایه گذاری روی تئاتر ندارند؛ زیرا در سالنی که ۱۲۰ نفر ظرفیت دارد با وضعیت الان فقط می‌توانیم از نصف ظرفیت استفاده کنیم که در این صورت پول سرمایه گذاری شده به تهیه کننده بر نمی‌گردد.

این بازیگر تئاتر درباره رعایت ضوابط بهداشتی در اجرای نمایش «هجوم» بیان کرد: همه دستورالعمل های بهداشتی را به طور کامل رعایت کرده ایم و همیشه با ماسک حاضر شدیم، چون هر فرد نسبت به کل گروه مسئول است.

بینش در پایان تصریح کرد: کرونا تیر خلاص را به تئاتر زد؛ جسدی از تئاتر باقی مانده است که کسی رغبتی برای دیدن آن ندارد. در درجه اول وضع اقتصادی باعث کم توجهی مخاطبان به تئاتر می‌شود. ما نمی‌توانیم از افراد با دغدغه‌های زیادشان بخواهیم که چند ساعت برای دیدن نمایش وقت بگذارند؛ فرد فقط استراحت در خانه را می‌خواهد تا مدتی از این وضعیت نامناسب درآمدی رهایی یابد و وقتی برای فرهنگ ندارد؛ در نتیجه جوامعی می‌توانند برای فرهنگ زمان بگذارند که از لحاظ اقتصادی تامین باشند.

انتهای پیام/