«گودرزي» که در گفتوگوي تصويري با موسيقي ايرانيان سخن ميگفت، درباره دوران طلايي موسيقي خراسان گفت: «زماني که امثال حاج قربان سليماني و حاج حسين يگانه و اسماعيل ستارزاده زنده بودند و در قوچان فعاليت داشتند، دوران طلايي موسيقي خراسان بود، نوازندگان صاحب نامي که هر کدام متخصص سبک خاصي بودند در منطقه فعاليت داشتند و اين فرصت مغتنمي بود که من و همسالانم بتوانيم از هنرشان بهرهمند شويم. متأسفانه امروز ما آن افراد را نداريم؛ البته به غير از بازماندهي مرحوم حاج قربان سليماني، يعني استاد عليرضا سليماني که ساکن عليآباد قوچان است و استاد محمد يگانه که در مشهد فعاليت دارد، از ايشان که بگذريم با اختلاف سطح بسيار زيادي ميتوان از هنرمندان ديگري که در قوچان فعاليت دارند، نام برد. هنرمنداني که آنچنانکه بايد و شايد سعي نکردهاند به شکل جدي تر موسيقي خراسان را به ايران و دنيا معرفي کنند.»
اين هنرمند در بخش ديگر اين گفتوگو به موضوع نوازندگي و آموزش دوتار خراسان در پايتخت پرداخته است. همچنين دليل تدريس سينه به سينه موسيقي خراسان و وجود يا عدم وجود کتاب هايي در اين زمينه از گودرزي پرسيده مي شود و او به يکي از دلايل اشاره ميکند که اساتيد آن زمان اعتقادي به مکتوب کردن آن نداشتند.
مراحل تکامل اين موسيقي يا ساز دوتار خراسان و رسيدن به اجرايي منحصر به فرد و معاصرتر، ديگر بحث هاي مطرح شده با گودرزي است و اشاره او به اين موضوع که از نظرش بهترين شيوه حفظ موسيقي هاي کهن ضبط صوتي و تصويري آنهاست.
شاگردي زنده ياد ستارزاده پيشکسوت فقيد خراساني که در جاهاي مختلف مصاحبه از او نام برده ميشود و مرتضي گودرزي تاکيد ميکند که: «من دنبال کننده راه اين پيشکسوت هستم، من چيزهايي را با مرحوم ستارزاده تجربه کردم که در هيچ هنرمند ديگري تا به حال نديدم و به همين دليل، استاد ستارزاده براي من از جايگاه بسيار رفيعي برخوردارند.»
کرمانجها و ترکهاي مهاجر خراسان، يادي از زنده ياد حسين يگانه، زنده ياد حاج قربان سليماني و 20 سال عزلت گزيني او از نوازندگي پس از بازگشت از سفر حج به توصيه يکي از پيران و آغازي دوباره پس از 20 سال عزلت به اين عرصه به فتواي يک روحاني از جمله مباحث شيرين و جذابي هستند که در روند اين گفتگو مطرح مي شود، ناگفتههايي از استادان که شايد بسياري تا امروز از آن بيخبر بودهاند.