حمایت دولت غنا از برنامه سفر زیارتی مسیحیان این کشور به فلسطین

به گزارش خبرنگار مهر، مدتی است که موضوع حمایت دولت غنا از برنامه سفر زیارتی مسیحیان این کشور به فلسطین اشغالی به چالشی تبدیل شده است. روزنامه دیلی گرافیک در شماره ۲۴ جولای خود ضمن یادداشتی این اقدام تشویقی دولت غنا را مورد انتقاد قرار داده و نه تنها این نوع زیارت را ضروری مطروحه در انجیل ندانسته بلکه آن را وظیفه ای مستحب و غیر ضروری اعلام کرده است که باید از حمایت جدی دولتی به دور باشد. متن ترجمه شده که توسط رایزنی فرهنگی ایران در  غنا در اختیار ما قرار گرفته است در ادامه آمده است.

در این یادداشت آمده است که امروز بعد از شصت سال استقلال غنا رئیس جمهورمان می گوید باید در بنای تمدنی جدید برای غنا تلاش نماییم. این هدف جز با تلاش همگانی برای توسعه زیر ساختارهای کشورمان چون: بهداشت و درمان، آموزش، جاده سازی، کاهش فقر، افزایش میزان دستمزدها و رفع بیکاری جوانان حاصل نمی شود و لذا این همه تمرکز برای اعزام سفر زیارتی برای مسیحیان غنا لزومی ندارد.

این یادداشت در ادامه می گوید: باید از تلاش نفوذ تبلغیات دینی خارجی در این کشور کاسته شود و این تبلیغ برای سفر زیارتی مسیحیان به سرزمین مقدس خود حاکی از تلاش خارجی برای نفوذ در این کشور است. ما مسیحیان غنا باید بدانیم وقتی دین بخواهد بازیچه امور سیاسی، فساد باشد آلتی برای به مسخره گرفتن پیروان دینی است. چرا باید این گونه تصور شود که تلاش برخی موسسات رژیم اشغالگر و داخلی غنا برای تبلیغات به ظاهر دینی ولی با اهداف خاص سیاسی برای تعالی روحی مسیحیان خواهد بود؟ در کشور غنا بیشتر اسقف ها و کشیشان و رهبران مسیحی جزء طبقات نخبه و دارای جامعه هستند. آن ها خود اگر تمایل داشته باشند به راحتی و بدون لزوم حمایت دولت می توانند سفر شخصی به سرزمین فلسطین داشته باشند.

البته آن گروه هم که توانایی مالی لازم را نداشته باشد به یقین با کمک مراکز کلیسایی و نه دولت این سفر را انجام خواهند داد. تصور نمی شود که رهبران مسیحی غنا نیز خیلی با دخالت دولت در امور عبادی مردم موافق باشند. ما مسیحیان غنا براین باوریم که معنویت به معنی دین شناسی  یا ایدئولوژی نیست، بلکه مسیر آسانی در زندگی است که از سوی پروردگار به بشریت ارزانی شده است. معنویت همانا رابطه ما با خداوند، جهان و همدیگر است. باید دانست بنیاد و اساس وجود ما فرهنگ، حقیقت، هویت، ملیت و سرنوشت است. این آن مقولاتی است که مردم از روحانیت می خواهند. طبقه روحانیون باید توان این را داشته باشند به ما کمک کنند تا بتوانیم فرهنگ، ملیت و هویت واقعی مان را بشناسیم. اما آیا امروزه می توانیم چنین چیزی را در میان مسیحیان غنا ببینیم؟

تا کنون کلیسا چه کمکی برای شناخت هویتمان برایمان کرده است؟

اگر مذهب ما با معنویت رشد نکرده باشد نمی توانیم خودمان را با مسلمانان مورد مقایسه قرار دهیم. در نهایت، باید بگوییم که اگر حضرت مسیح(ع) در میان خودمان متولد شده و به دور از هر مکانی باید در میان خودمان باشد و این چنین است که خواهیم توانست با خود و خدای خود مرتبط باشم. لذا، سفر زیارتی مسیحیان اموری فردی و نه دولتی است.