وزیر فرهنگ زنگبار خواستار همکاری ایران برای مرمت میراث زنگبار شد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، مرتضی رضوانفر عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری که به منظور تهیه شناسنامه آثار ایرانی در تانزانیا و کنیا در این منطقه بسر می برد با اعلام این خبر گفت : در دیدارهای جداگانه وزیر فرهنگ، رئیس میراث فرهنگی و شهردار زنگبار که با هماهنگی و حضور حجت الاسلام باقری رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران انجام شد راهکارهای حفاظت از میراث فرهنگی مشترک ایران و زنگبار مورد بررسی قرار گرفت.

او افزود : در این دیدارها وزیر فرهنگ زنگبار که خود شیرازی تبار است تأکید کرد که در صورت تمایل ایران به همکاری در حفاظت از آثار مشترک، دولت زنگبار محل اسکان کارشناسان و مرمت گران را تامین خواهد کرد.

به گفته رضوانفر شهردار شهر سنگی زنگبار نیز برای تامین مواد و مصالح ساختمانی اعلام آمادگی کرد .

این پژوهشگر ایرانی با اشاره به تمایل فراوان  مدیران زنگبار برای مشارکت ایران در مرمت حمام بزرگ ایرانی در قسمت اصلی شهرسنگی زنگبار تصریح کرد که این حمام در طول زمان آسیب های زیادی دیده است وروزانه بازدیدکنندگان بسیاری از کشورهای مختلف جهان دارد .

به گفته رضوانفر، مرمت و بازسازی آثار دیگری نیز در این نشست ها مورد بررسی قرار گرفت که از آن جمله می توان به حمام کوچک ایرانی، حمام شهرزاد  و قدیمی ترین مسجد دایر در شرق آفریقا به نام مسجد حضرت فاطمه زهرا(س) در روستای کیزیم کازی زنگبار اشاره کرد.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت : مهاجرت ایرانیان شیرازی تبار در حدود یکهزار سال پیش به شرق آفریقا و ایجاد دولت شهرها و حکومت های محلی توسط آنان آغازگر روابط گسترده ایران و آفریقا بوده است.

به گفته وی ،  پس از آن بلوچها، شوشتری ها، کازرونی ها و اهالی بندر سیراف نیز به این مناطق مهاجرت کرده و آثاری از خود برجای گذاشتند.

او افزود : خوشبختانه آثار بسیاری از دولت شهرها و مهاجران ایرانی در شرق آفریقا در کشورهای تانزانیا، کنیا، سومالی و کومور، برجای مانده است که تعداد زیادی از آنها در جزیره زنگبار جمهوری نیمه خودمختار تانزانیا قرار دارد.

رضوانفر  با بیان اینکه اکثر مردم زنگبار به شیرازی بودن خود تأکید دارند اظهار داشت : وجود صدها کلمه فارسی در زبان سواحیلی زنگبار (از جمله نام زنگبار) ویا برپایی جشن نوروز(نیروزی) و بناها و محوطه های باستانی، میراث مشترکی است که با احترام فراوان به آن نگاه می شود .